......................masallar.............................

daha uyanmamaliydik masallardan.ne zaman bitti o essiz ormanlar, yollar? ne zaman ayrildi yollari sehzade ile ipek kizin? ve ne zaman vazgecti yakisikli prens yuzyil uyuyan guzeli uyandirmaktan? ne zaman yoruldu aladdin lambasini ovmaktan? iyilik perileri, sevimli cinler simdi neredeler? daha uyanmamaliydik...masallar hep o renkte ve ayni inandiricilikta kalmaliydi kalbimizde.bir sey oldu, bir yerlerde.buyuduk mu kustuk mu birseylere ne; inanmaz olduk masallara.dinlemez olduk ve anlatmadik bir daha.belki anlatilacak masalimiz kalmadi, cabuk yordu hayat bizi.oysa ne guzeldi kullerinden yeniden dogan anka kusu, kaf daginin ardindaki o gizemli ulke, lal bir oba usagi ile guzeller guzeli bey kizinin baskaldiran sevdasi.nasil ozluyoruz gecmisi...neden ozler ki insan? hele birde mutsuz bir cocuksaniz...cocuktuk cunku.inaniyorduk.kopruler gecmemis, aldatmamis, aldatilmamis, bedeller odememis, ayrilik ve hasret mektuplari okumamistik.ve dizlerimizi kanatmamisti henuz hayat.inaniyorduk, duruyduk, saftik, cocuktuk.simdi anlatacak bir masalimiz bile yok, bir kosesine siginacak...



iclal aydın