Bir Daha Anarsam Su Yüregim Kanasın

önce karanlik oldu
arsiz bir öfkeyle yüregimi yardiniz
ardindan icim sogudu
oysa orda siz vardiniz...
hava ürperiyordu
sessizlik konusuyordu
beynime yapisik bir hüzün sarkisi
parcalanmis yürege dogru kosuyordu.

bir daha anarsam seni su yüregim hep kanasin

orada siz vardiniz
baska kimse yoktu
küfürlerinizi yedigi zaman
ici cok soguktu.

karanligin rengi degismiyordu
arsiz bir öfkeyle yüregimi yardiniz
orayi terkettiginizde
gerinizde aglayan bir kan akiyordu.

bir daha anarsam su yüregim hep kanasin.

ciplakti bütün kelimeler
yürek hisma ugramis sonsuz bir cöl
ugulduyordu icinde sessizlikler
son yapraginida döktü sana benzeyen gül...
yürek karanligin orta yerinde aglardi
sevdasi ona düsman kesilmisti
bu yolculukta sekmisti
sessiz sessiz yas baglardi.

bir daha anarsam seni su yüregim hep kanasin.

bir cellat neden öldürdügünün basina gelir
ben bir defa öldüm,sen her gün öldügün icin mi yoksa
sen sizilarimi bilemesin,siirlerimin acisini dindiremesin
sende de ayni büyüklükte bir yürek yoksa,
bir daha anmam seni mahser bile kopsa…