Istanbulun eski resimlerini görmek isteyenler buyursun

İstanbul nereden nereye geldi, biz gökdelen, otoyol,metro, havalimanı diye sevinirken aslında o kadar çok şey zamanla kurban edilmiş ve yok edilmiş ki eski resimlerine baktığımız İstanbul ile günümüzün İstanbul'u arasında aslında A.B. ile Türkiye arasındaki fark net olarak ortaya çıkıyor.

Nerden mi başlasak?

1914 yılında yakılarak yok edilen Dev Adliye Sarayı:


Beyazıtta Ali Paşa Sarayı yakıldı ve sonra yıktırıldı:


Galatasaray Meydanında soldaki bina artık yok:


Sarıyer'de Büyükdere sahil yolundaki yalılardan şimdi bi kaçı ayakta:


Cumhuriyet Caddesi, ne tramvay kaldı ne de parke yolu:


Karaköy meydanında cami ve soldaki bina artık yok, üzerinden yol geçti:


Emirgan'da Hidiv İsmail Paşa Sarayı, şimdilerde asfalt yol oldu:


Istiklal caddesi, sağdaki bina artık yok:


Vezneciler Zeynep Hanım Konağı, yerinde yeller esiyor:


Unkapanı Köprüsü ve girişteki mermer zafer takı, artık sadece fotosu var:


Levent Villaları, 1940'ların villaları şimdilerde kebapçı olmuş:


Nişantaşı'nda villalar, en soldaki Vedat Tek evi dışında diğerlerinin yerlerinde 8 katlı betonarme apartmanlar var:


Rumeli Caddesi, sadece 3-4 adet dönemin apartmanları dışında eski bina kalmadı, parke yolda asflat oldu:


Sadabad Kasrı, Kağıthanedeki bu saray 1960'larda yıktırılmış:


Şişhane Meydanı, En öndeki bina tek başına kaldı, diğerleri yerle bir oldu.


Şişli'de Halaskargazi Caddesi, soldaki Atatürk Evi dışında tüm binalar bugün düz cepheli apartmanlara bıraktı yerlerini:


Taksim Meydanı, fazla söze gerek yok!

çok güzell saol furkan abi

nerde o eski istanbulll
paylaşım için saol

güzel paylaşım olmuş saol furkan eskiler ne güzel elimde eskilere dönmek gibi bi şans olsa hiç beklemezdim o eskileri görmek için neler vermezdi çok güzellllll

harbi süpeer olmş emeğine sağlık şahsen çok beğendim janım

Hakkında methiyeler dizenler kadar, ondan olamasalar da, onda yaşayanları da kendisinden vazgeçilmez yapan Şehr-i İstanbul'u Üstad Necip Fazıl, mısralarında ne güzel anlatır:

Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten bir şey; hava, renk, edâ, iklim;
O benim, zaman, mekân aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.
İstanbul benim canım; Vatanım da vatanım...
İstanbul, İstanbul...