GELİŞİN VEDADIR BANA

GELİŞİN VEDADIR BANA
yalnızlığın kol gezdiği gecede
tekmil ayak sesleri çekilmişken
üşüyen yüreğime
zemheri bir karanlık gibi yokluğun çöker
yalnızlık koynumda büyürken
gelişin vedadır bana
yağmurların ıslattığı kaldırımlarda
elin elime değerek
ya da
sarılıp sana sıkı sıkıya
hiç yürümedik
içimi acıtır düş kırıkları
yaralarım kabuk bağlamışken
gelişin vedadır bana
sahipsiz martılar
yuvasız son kuşlar
yorgun ve umudunu tüketen adımlar
geçer penceremden
hemen geri alınan
emanet bir sevdaydı yaşanan
yokluğun içimi kanatırken
gelişin vedadır bana
deniz mavisini
ve ağaç yeşilini yitirir
ve ben
seni taşımayı bırakan rüzgarların
soluğunu çekerken içime
ve sensizliğe alışmışken
gelişin vedadır bana