Acaba.....

Göz demine gizlenmiş,sırların eşiğinde
Yol yorğunu, nefes alan duygularım
Çaresiz ateş sıcaklığına saklanmış bedenim
Yanık acısı renklere bürünmüş
Ten yorğunluğunu solurken
Acabalar
Barikat kurar,son durak burası dercesine
Çarpar,yapışır birer birer
Mıh çakılmışcasına
Acı çeken kalp seslerime

Yaşamın gizemli kokusu sardıkça
Hayal dünyamın,görülmez güzelliklerini
Alt üst olur,bir yerlere kayar ve kaybolur
Düşünce eksenime sıkışmış
Acabalara esir düşmüş
Benliğimle,
Dermensız kalır
Ve düşerim sevgi özünden
Yaşam denğem
İsyan eder
Kendinden geçer
Gerçek nefesimden çıkan,asi sesim


Sevgidir ve olmalıdır diyorum
Göz tenim den akan gerçeğim
Sevgi tüneline sıkışıp, boğuldukça
Vurgun yer,kaçışır hislerim
Nasıl bir yaşam çizğisin de, yol almaktır bu
Acaba, acıdır, sızıdır
Ok oldu, dayanılmaz oldu
Delip geçiyor insafsızca,tüm düşüncelerimi

Sevmek ustalıktır
Sevilmek ise üstadlıktır
Diyebilmenin keyfini yaşamalıyız
Düşünce diliyle yoğrulduğumuz
Kelime hazinesiyle üreyip,çoğaldığımız
Gönül derinliklerinde gelen
Sevgi şelalesine bırakmalıyız
Acabaları
Ağlarken, gülmesini becerircesi ne......