GİT

Git… İstediğin kadar uzağa git... Kilometrelerce yol al istersen... Kimsenin seni bulamayacağı kör ve karanlık bir köşeye saklan... Yüreğinde beni de götürecek olduktan sonra nasılsa benden kurtulamazsın…

Git… Baharı bekle... Olur ya bu hazin öykünün kalıntılarını yıkayıp ta götürür diye Nisan yağmurlarını bekle… Ağladığını hissetmemek için yanağından süzülecek yağmur damlaları düşün… Avucuna düşecek her damlada hayalimi görecek olduktan sonra nasılsa benden kurtulamazsın…

Git… Bomboş sokakları mesken edin kendine… Baharda açacak çiçekleri düşün... Ve bir çiçek dalına bin umut yüklediğimiz günlere lanetler yağdır... Eline aldığın her çiçekte kokumu hissedecek olduktan sonra nasılsa benden kurtulamazsın…

Git... Bilmediğin caddelerde avut kendini… Gez... Toz... Kaldırım taşlarını say istersen sabaha kadar… Beynindeki seni kahreden düşüncelerden kurtulmak için başını duvarlara vur… Yaslanıp ta bir duvara destek almak istediğinde, benim varlığımı hatırlayacak olduktan sonra nasılsa benden kurtulamazsın…

Git… Lanet olası bu şehri terk et istersen… Ulaşılmaz engeller dize dize arkana geri dönüp bakmadan git… Ne bir iz kalsın senden ne de bir haberin gelsin gittiğin yerden… Unuttun say kendini... Unutabileceğine inan… Her geçtiğin sokaktaki bankta oturup bizli günleri düşünecek olduktan sonra nasılsa benden kurtulamazsın…

Git… Farzet ki yaşanmadı onca şey... Farzet bir yalandan ibarettik… Ve kuytu köşelerde yitirdik sevdamızı… Git hiç düşünme dünümüzü… Yarınlarımızı al ve git… Her sabah uykulu gözlerle beni arayacak olduktan sonra nasılsa benden kurtulamazsın…

Git… Şarkılar fısıldayarak... İçinde umutlar büyüterek… Git… Başka kollarda ara mutluluğu… Başka tenlerde dolaşsın ellerin… Baktığın her gözde bir çift yeşile asılıp gidecek olduktan sonra nasılsa benden kurtulamazsın…

Git… Daha fazla düşünmeden…

Git… Daha fazla düşmeden, kırılmadan…

Git… Daha fazla kanamadan ve kanatmadan…

Git… Ama… N' Olursun bir gün dönmeyi unutma…