Uzun Zaman Oldu!
Uzun bir aradan sonra ilk defa dün gece ağlarken uyuyakalmışım...
Ağlayarak uyumasaydım da olurdu hani...
Ben gözyaşlarımın yastığımı ıslatmasını senin kadar özlemedim ki...
Ben senin güzel sözlerinle uyuduğum gecelerden sonra bu acınası durumu istemem ki...
Uzun bir aradan sonra gene düştüğümü hissettim...
Uzun bir aradan sonra gene sana veryansın ettim..
Çünkü canımı yaktın gene...
Islandı kirpiklerim...
Tarif edemediğim bir acıyla parçalandı yüreğim...
Oysa hatırlar mısın ben sana "yüreğim" derdim.
Sen aslında benim yüreğimi paramparça ederken kendini de yavaş yavaş yok ettiğini bilemedin...
"yanıyorum sanki...
Ama bilmiyorum hava mı çok sıcak
yoksa canımın yanmasını mı bu bendeki?
Ağlamıyorum...
Sadece gözüme bir şey kaçtı...
Hayır!
Yüreğimin gözüne yaptıkların kaçtı...
Yüreğimdeki ağırlığın nedeni
değil ki havanın karanlığı;
bana yaşattıklarının artığı...
İçimdeki boşluk
madden yokluğun değil ki
güzel bir çift sözünün eksikliği...
Beni yoran
beklemek de değil ki
sensizliğin ve ilgisizliğin ta kendisi...
susmamın sebebi
söyleyeceklerimin olmaması değil ki
kelimelerimin sana gereksiz gelmesi..
bütün bunların sonunda diyorum ki;
tut beni
yoksa düşeceğim...!
tut ellerimi
yoksa karanlığa gömüleceğim..!"
Uzun zaman oldu sana böyle bir şiir yazmamıştım...
Yazmam da sanmıştım açıkçası...
Bu sefer farklı olur demiştim..
Ne değişti söyler misin?
Gene aynı fırtınalar gene ağlı sesimin titrediği konuşmalar...
Nereye kadar gideriz böyle?
Nerdesin...
Benim gönlümü verdiğim
Gönlünü bana emanet eden o sen nerde?
Sesimin titremesine dayanamazdın...
Bak ağlıyorum...
Üstelik canımı da sen yaktın..
Hadi bana eskisi gibi "aşkım" de...
O kadar muhtacım ki tek güzel bir sözüne..
Uzun zaman oldu..
Sen o eski sen değilsin...
Farkında mısın?
Uzun zaman oldu bana beni sevdiğini söylemediğin...
