Kırık Link Bildir! #68841 27-06-2006 08:03 GMT-1 saat
Orta okulu bitirdiğimde 13 yaşındaydım. Liseye geçtim büyüdüm heyecanı ve artık tek başıma okula gidicem heyecanı ile tutuşurken aşka yelken açıcağımı bilemezdim. Liseye başladğım ilk gün gördüm onu, okulun bahçesinde duruyordu, o kadar tatlı o kadar çekiciydiki gözlerimi ondan ayıramadım.İlk haftalarda ders işlenmedi bende okula gitmiyordum ama aklımda sürekli o serseri tipi o gülüşü geliyordu. Derslerin başladığı zaman aynı sınıfta oluşumuza inanmamış ama çok sevinmiştim. O benimle ilgilenmiyordu ama ben sürekli onu izliyordum. okulda belki de tüm erkeklerden teklif alan ben onun ilgisini çekememiştim. Tiyatro bölümü ile ilgilenirdi. Bir gün dayanamadım ve her şeyi ona söylemeye karar verdim. Arkadaşlarım beni engelemeye çalıştı ama dinlenmedim.
Tiyatro odasına girdim onlar çalışıyorlardı ve ben kapıdan girerken ona durmadan onu sevdiğimi söyledim, haykırdım. Tam karşısında duruyordum artık o an öldüm sandım çünkü beni herkesin içinde bırakıp çıktı
dışarı...O an yer yarılsın içine girmek istedim, hiç bişey düşünemez göremez oldum. Ta ki ellerinin omuzumu tutup önüme diz çöküp bana sarılışına kadar... O an yüreğimdeki acı aşkın mutluğunu akıtıyordu gözlerimden.Çok güzel bir
senemiz geçti ve o sınıfta kaldı. Okulu bırakıp açık öğretime yazıldı.Buna ben de dayanamayıp okulu bıraktım. Açık öğretime yazıldım onun için.
Her gün ama her gün beraberdik. Onu uyurken seyder yaramazlık yaparak uyandırırdım. Bana dokunmaya beni üzmeye kıyamazdı. Her fırsatta onu ne kadar çok sevdiğimi anlatırdım, onsuz yapamıcağımı ve aynı şeyleri ondanda duyardım.4 senem onunla hergünüm onunla geçti. Ben onunla büyüdüm. Herkesi herşeyi bir yana bırakmış, unutmuş birbirmizden başka bişey görmüyorduk. Onun hayalleri daha büyüktü. Oysa benim hayallerimde onunla mutlu bir evliliğimizin olucağına inanmaktı. Onu kızdırdığımda evin içinde kovalardı beni, yakaladığında kıyamazdı sarılırdı bana hep. Annesi bizim ayrı yapabiliceğimizi düşünemezdi. Ailem onu ilk duyduğunda evden çıkışıma karışır olmuştu ama ben aşkımsız yapamıyordum her fırsatta kaçıyordum. Ta ki 2003 yılına kadar evet beni o sene terk edip hayallerinin peşinden gitti. Bir veda etmeden. Amerika'da kuzeni ile evlenmişti. Ben onsuz nefes alamıyordum ve kendimi zehirledim.
Yoğun bakımdan çıktığımda ailemden önce gözlerim onu aramıştı ağlamıştım saatlerce ama o yoktu. Aradan bir kaç sene geçti ve o bana kucağında kızıyla geri döndü.Ben onsuz onu sevmeye alışmıştım. Her gece o yok diye ağlardım ama buna bile alışmıştım.Ailem kabul etmedi ama ben hiç affedemedim. Şu an ne yapıyor bilmiyorum ama ben hep onu özlüyor ve seviyorum. Bazen keşke her şeyi bırakıp unutup gitseydim sevdiğim adamla diyorum. Olmuyor onurum kırılmıştı affedemedim.
