Ey şehid oğlu şehid

Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,sana ağuşunu açmış duruyor peygamber

ılık esiyor bugün 'ben'deki rüzgar

ne kavuruyor yüreğimi

ne üşütüyor bedenimi

öyle ığıl ığıl

öylesine arada...

böyle olurmuş demek

zaman denmezmiş belki ilaca

ama alışıyormuş insan demek

anlıyormuş geçtiğini

kabulleniyormuş artık bittiğini

kasırga duruyormuş sonradan kasıp kavuran

ama eserini silmek kolay olmuyormuş. . .

bozuluyormuş demek yeminler

tutulmayabiliyormuş da verilen sözler

vakit gitme vaktiyse

duramıyormuş önünde setler. . .

hayat hep akıyormuş meğer

hiç geçmeyecek sandığın dakikalar bitiyor

hep sürsün dilediğin saatler eriyormuş

-bir akrep,bir yelkovan ve iki tik-takla. . .

karanlıktan aydınlığa bir anda geçilmiyormuş aslında

karanlıkta olduğunu sanarken sen,

belki rüyadayken uyku misali

seher vakti geliyormuş

serin bir rüzgar esiyormuş içini ısıtan

uyan derken bülbüller

güneş doğuyormuş. . .

ama hep doğuyormuş

seher vaktinde uyansan da uyanmasan da...

eline sağlık bu şiir bir harika...saol